Maandag 2 februari 2009

Orientatieweek project AMAR

Stichting AMAR heeft 4 wijkcentrum in Rio waarvan we afgelopen week 2 hadden bezocht, Dom Helder en Sao Cristovao. Het doel van wijkcentrum Dom Helder is om te voorkomen en de risico te verkleinen dat de kinderen uit de favelas in aanraking komen met de criminaliteit. Een aantal (educatief)activiteiten worden gegeven, zoals begeleiding bij het maken van hun huiswerk, toneelles, dansles, sport en spel, etc. De kinderen die hier komen zijn geen straatkinderen, ze wonen bij hun ouders en gaan naar school.

Afgelopen week was puur orientatieweek. Het belangrijkste is dat we in deze week goede contact opbouwd met de kinderen. Het was echt niet moeilijk. De aller eerste dag, de aller eerste uur komen de kinderen al knuffelend naar ons toe. Ze zijn heel open, spontaan en echt de tegenovergestelde van afstandelijkheid heheheee.. Lieve drukke kinderen allemaal. Phiiieeeewww, ik kan hun soms niet bijhouden! Ze willen de hele tijd met je spelen (voetballen, tikkertje, puzzlen, etc., heel vermoeind hoor =D), ze kammen je haar misschien wel 635 keer op een dag en iedere keer een ander kapsel geven, ze springen op je, ze kussen je wangen helemaal leeg, stellen 1001 vragen.. Jah, dat zijn kinderen hehehee..

In het tweede wijkcentrum, Sao Cristovao, heb ik heel anders beleefd. De kinderen die daar komen zijn van de straat. 's ohtends komen een paar van hen uit eigen initiatief naar het centrum toe en sommigen wordt door sociale werkers persoonlijk aangemoedigd. Het doel van deze centrum is om de band van de kinderen met hun ouders te versterken zodat ze uiteindelijk terug kunnen wonen bij hun ouders. Zo niet, dan wordt er een een opvang voor hun gezocht. Vervolgens worden de kinderen begeleid om terug naar school te kunnen gaan en/of begeleid om werk te kunnen vinden. Er worden ook cursussen aangeboden (bijvoorbeeld kookcursus, kerajinan tangan, etc.) zodat ze hun eigen geld kunnen maken. Ondertussen geeft het centrum basis needs aan de kinderen, helpen bij hun persoonlijke otwikkeling en helpen om voor hun recten te komen.
Ik kwam voor het eerst het centrum in en zag meteen kinderen die aan de rij zitten om hun wonden te steriliseren. Één van hun hebben de avond daarvoor gevochten of ze hebben ernstige huidziekte. Daarna zag ik een 14 jarige meisje die aan het roken is terwijl ze zeven maanden zwanger is, een 16 jarige meisje met haar kind van 1,5 jaar die dus ook op straat woond. Het was allemaal erg heftig om te zien.
In het begin zijn de kinderen afstandelijk en verlegen. Maar dat is gelukkig alleenmaar in het begin. Na dat we samen aan Capoeirales hadden meegedaan, gevolleybald en andere activiteiten gedaan, vliegt de verlegenheid voorbij :)

Maandag 26 januari 2009

Afgelopen week was een rustige week geweest. We hadden maar liefst twee dagen training en de rest van de dagen hadden we vrij vanwege Rio’s birthday dag :D en om genoeg uit te kunnen rusten voor onze eerste werkdag op maandag de 26e. In de training kregen wij te horen over de indeling van de groep. 15 vrijwilligers is gesplitst in twee groepen en gaan aan twee verschillende projecten werken. Er zijn twee projecten AMAR en CEASM. Na twee maanden gaan de groepen verwisselen van projecten. Uiteindelijk, aan het eind heeft iedereen dus aan twee zelfde projecten gewerkt. Taam (ex-klasgenoot) en ik zitten allebei in project AMAR. Heel fijn dat we samen in één groep werken :D . We hebben een gezamenlijk weblog gemaakt waar meer in formatie over de organisatie staan en onze bezigheden: http://www.evsrio.blogspot.com/

Voor de training hebben wij het Volksmuseum bezocht. Het was veeeeeellll informatie op een middag. Over de bevolkingsgroepen, de carnaval, de gewoontes en traditie van Brazilie en nog veel meer. Erg interessant! Daarna hebben wij de training afgerond met een lekker proost!

In mijn vrije tijd ben ik met de group naar Leblon gegaan, de verlengde strand van Ipanema. Woooooww, de golf was heftig! We voelde sterke stroming van de zee. We gingen maar een kwartier zwemmen want daarna zijn we echt al uitgeput van het steeds proberen om niet meegesluurd worden met de golf hehehee.. Het was net als in Dreamland, Bali, of misschien wel erger. Een meisje moest gered worden door een helikopter omdat ze al te ver van de kust ligt en ze kon niet meer terug zwemmen. Phiiieeewww..
Op andere dagen waren wij naar de markt gegaan en naar de straatfeest bij Lapa.

Maandag 19 januari 2009

Deze week hebben wij veel informatie gekregen over de geschiedenis, sociale economie en geo-political van Brasil en Rio de Janeiro. Wat mij shockeert was om te horen dat er in Rio de Janeiro 700 favelas zijn over 3 miljoen mensen. De aantal van de straatkinderen ligt tussen de 200.000 en 300.000. Phiiieeew, erg veel! De kinderen worden uiteindelijk kinderen van de sraat genoemd omdat ze echt letterlijk op straat wonen. Ze slapen, eten en werken op straat. De oorzaak wat ze uiteindelijk een straatkind maakt is omdat ze uit huis werd gezet door hun ouders of omdat ze zelf uit huis zijn gegaan. Veel van hun werden uit huis gezet omdat hun ouders denken dat ze niet in staat zijn om hun op te voeden omdat ze zware drugsverslaafde zijn. Een ander reden is omdat ze een ongewenst kind zijn en de ouders kunnen hen niet onderhouden. Veeeel meiden gebruiken geen voorbehoudsmiddelen waardoor ze dus in zwanger raakten. Vaak willen ze juist zwanger raken om de relatie met hun partner te 'binden', vooral als hun partner één van de bekende mafia's zijn. Ze zijn dan erg trots. Helaas willen en denken de meeste partners de tegenovergestelde van hen en verlaten hun direct. Uiteindelijk heeft deze meiden er spijt van dat ze zwanger zijn en bouwt snel een haat gevoel aan hun kinderen.

Staatkinderen gaan zelf het huis uit omdat ze fijner vinden om met zelfde leeftijdsgenoten te leven omdat ze thuis weinig of haast geen liefde krijgen van hun ouders. En ander reden is omdat ze full time aan het werk moeten van hun ouders en durven niet zonder geld thuis te komen. Na een lange tijd willen ze vaak niet eens meer thuis te komen. Velen van hun werken voor de drugsdealers en zijn zelf ook verslaafden. Dit is ook een reden waarom hun ouders niet meer voor hen willen zorgen.

Met de hele groep hebben wij een bezoek gelegd aan een arme wijk en een rijke wijk. Eerst waren wij naar favela Rocinha gegaan, de grootste favela in Brasil. 70 % van de bewoners kunnen niet lezen en/of schrijven. Het zit er allemaal vredig uit maar dat komt omdat wij in de middag zijn gegaan. Een bewoner hebben een tour gegeven aan ons en ze zeiden dat ´s avonds een ander situatie wordt, meer gevaar overal.

Toen we de favela uitlopen waren wij over een loopbrug gelopen waar echt duidelijk twee verschillende kanten te zien zijn. Aan de rechter kant zien wij de favela en aan de andere kant zien wij hoge moderne gebouwen en huizen, zoals wat jullie op de onderstaande foto´s kunnen zien.

Om de cultuur en de stad te verkennen kregen we een tour door het National park Tijuca, waar we naar een aantal uitzichtpunten geweest zijn. We hebben de berg `Pico da Ticuja´ beklomd van 2800 meter (maar we waren de eerste helft van de heen reis wel met de auto gekomen hoor :) ). Van de top is ongeveer de helft van de stad Rio te zien. Erg mooi.. Super mooi :D . We waren naar een echte Braziliaanse restaurant geweest waar we onbeperkt mogen eten. Waaaauuuww, dat was feest! Veel gerechten, toetjes en drankjes.

Braziliaanse mensen weten zeer goed hoe ze moeten feesten. Gezellig dansen, lekkere cocktails 'Caipirinha', leuke muziek en bla bla bla. Te veel om op te noemen hehehe.. We waren naar Samba school gegaan. Daar zagen wij drie verschillende muziek optredens, Brazilianen die vlot hun samba moves vertonen en brasband die aan het oefenen zijn voor het carnaval.

Bij centrum van Lapa waren wij naar een straatfeest gegaan. Dat was maar twee minuten lopen van ons huis. Veel muziek optredens (percussie en zang), overal kraampjes met eten en drinken. Erg gezellig maar we moeten wel erg goed op onze geld en spullen letten. Ze proberen daar echt van alles.

In de training hebben we drie films gezien die vertelde over het leven in favelas, over de corrupte politie, over de straatkinderen, etc. De titels van de films zijn: Proibo Proibir (Verbidden om te verboden), Quase Dois Irmaos (Bijna twee broers), Tropa de Elita. Erg interessant om te zien, ook voor jullie misschien :)

Maandag, 12 januari 2009

De eerste vier dagen

We introduceren individueel aan de organisatie "Solrisa" (Sol= zon, Risa= lach) en zij introduceer hun organisatie aan ons, missie en doelen, projecten, etc. Solrisa heeft deze vrijwilligersproject opgesteld. Dit is één van de projecten, één van hun manier, om doormiddel van vrijwilligers werven, de straatkinderen helpen om hun rechten te krijgen en om goed te functioneren in de maatschappij.
Om de stad te verkennen hebben wij een tour gemaakt by Bodinho. Bodinho is een klein geel open veroest trammetje, die pas gaat rijden als het bom vol zit met passagiers hehehe.. Jongen gozer hangen het liefst buiten, met een arm en een been aan de tram, zodat ze niet hoeven te betalen. We reden langs een aantal uitzichtpunten waar de favelas (illegale woningen/sloppenwijken) en de Suikerbroodberg te zien zijn.
Algemene belangrijke punten werden besproken om veilig in Rio te wonen, om zo goed mogelijk het gevaar te vermijden. Huis regels werd bekend gemaakt. Het werd aan ons verteld over de publieke transport en ook over hoe goed en hoe graag de Braziliaanse mensen kunnen feesten. We werden dus meegnomen naar Feira Paraiba in Sao Cristovao. Het is een wekelijkse groot feest/festival; markt, band optredens en eettentjes. Iedereen ging dansen, jong en oud, kleine kinderen, opa's en oma's, tot 's avonds laat. Ongelovelijk!
Op onze vrije dag gingen we naar Ipanema. Een mooie strand met best hoge golven, omringd door huizen bergen. Maar helaas werden twee mobiele telefoons en geld gestolen van twee andere vrijwilligers, terwijl er altijd twee mensen op de spullen hadden gelet. Erg jammer. Jah, ze zijn erg snel en professioneel op dat gebied.

Eerste indruk

YUHUUUUWW.. WAUUUW.. COOL.. GAAF.. WARM..

Ja, dat zijn mijn eerste indrukken toen ik net het vliegveld uitkwam. Onderweg naar huis/hostel kwam natuurlijk meer indrukken naar boven; een klein beetje indonesië gevoel, verschil tussen arm en rijk is groooot, levendige straatleven, veel onafgemaakte huizen, heuvels vol gebouwd met huizen, etc.

Daarna kwamen wij (samen met 14 andere vrijwilligers) het wijk Lapa binnen rijden, het wijk waar wij gaan verblijven. Het is echt een super wijk! Vol met betegelde kleurrijke trappen, graffiti en veel artistieke tekeningen op gebouwen en huizen. Het blijk dat de trap echt bekend is. Snoop Dog en Pharrel Williams hebben daar een videoclip "Beautiful" opgenomen en het staat ook in mijn travel boek :D . De videoclip kunnen jullie op het kopje hiernaast bekijken. Een kunstenaar houd zich iedere dag bezig met de tegels van de trap uithalen en telkens weer een nieuwe tegels vast leggen. Hij krijgt veel tegels van touristen, ook opgestuurd, om uiteindelijk op de trap te kunnen staan. Uiteindelijk staan er tegels van tientallen landen, ook van Nederland dus met de bekende Delfs blauw print ;D .

Iedereen was moe van het rei en zweet zich kapot van de 35 graden zon. De aller eerste wat we deden is gaan zwemmen. Ja, er is een zwembad in onze hostel ;D . Na lekker afkoelen beginnen wij al meteen met de training. Phiiiieeeeww..